Umiejętność podejmowania dialogu z każdym niemal odbiorcą jest niezwykle rzadka. Anna Smolar ją jednak opanowała i została za to doceniona. Wyróżniono ją także za kameralny i empatyczny teatr, pełen polotu i humoru, ale i podejmujący tematy niejednokrotnie spychane na margines. Efektem tej pracy jest Paszport POLITYKI 2016, który niedawno otrzymała
Anna Smolar to polsko-francuska reżyserka teatralna. Skończyła literaturoznawstwo na paryskiej Sorbonie i szkołę aktorską przy tamtejszym Le Sudden Théâtre oraz założyła grupę teatralną La Compagnie Gochka. Dała się już poznać jako reżyserka spektakli niezwykle różnorodnych, jednocześnie bliskich życiu i przez to poruszających, co docenili w swoich nominacjach krytycy.
„Za umiejętność podjęcia dialogu z każdym niemal odbiorcą” – uzasadniał wybór Smolar Witold Mrozek. Bazą „Aktorów żydowskich” (dramaturgia Michał Buszewicz) były rozmowy z aktorami warszawskiego Teatru Żydowskiego. „Dybuk” z Teatru Polskiego w Bydgoszczy sprawnie łączył sztukę An-skiego sprzed stulecia z dopisaną przez Ignacego Karpowicza współczesną historią o gimnazjaliście – ofierze internetowego hejtu. „Wrażliwy spektakl, który z uczuciem i ostrością opowiada o świecie nastolatków” – opisywała go Izabela Szymańska. Zaś zrealizowana w Centrum Nauki Kopernik „Henrietta Lacks” to połączenie teatru i wykładu performatywnego przypominające postać dawczyni komórek HeLa ratujących życie milionom ludzi.
„Teatr Smolar jest kameralny i empatyczny, z polotem i humorem podejmuje tematy zepchnięte na margines” – tak posumował nominację Anny Smolar Paweł Soszyński. Laureatka ma na swoim koncie również spektakl powstały według głośnej autobiograficznej książki Małgorzaty Halber o alkoholizmie „Najgorszy człowiek na świecie” (Teatr im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu).
To jednak nie koniec jej poczynań. Ciągle się rozwija i planuje kolejne spektakle, m.in. mroczną wersję „Kopciuszka” według tekstu Joëla Pommerata (Stary Teatr w Krakowie). „Dynamika w Polsce jest niezwykła. Jest tu, co prawda, większy chaos, większe poczucie absurdu na co dzień, ale jest za to dużo ożywczego ruchu w wielu dziedzinach” – tak Smolar, urodzona (w 1980 r.) i wychowana w Paryżu tłumaczyła dekadę temu powrót do kraju rodziców (jest córką Aleksandra Smolara).
Zanim jednak Anna Smolar na dobre powróciła do Polski wyreżyserowała również (wspólnie z Agnieszką Holland) głośny spektakl „Aktorzy prowincjonalni”. Związki z Francją, gdzie studiowała, kultywuje, wystawiając francuskich autorów: Claudela, Camusa, Giraudoux, Pommerata. Przełożyła na francuski „Miłość z kamienia” Grażyny Jagielskiej.
Obok Anny Smolar w kategorii „Teatr” nominowani byli również: Agata Duda-Gracz i Paweł Sakowicz.
Fot. ⓒ POLITYKA / Leszek Zych