Paszporty POLITYKI 2020 – nominacje: Muzyka poważna
Mówi o sobie: flecistka, kuratorka, aktywistka. Urodziła się w 1983 r. w Warszawie. Studiowała grę na flecie w Akademii Muzycznej w Łodzi i Hochschule für Musik Detmold. W latach 1999–2015 nagradzana na ogólnopolskich i międzynarodowych konkursach. W latach 2006–8 członkini European Union Youth Orchestra, z którą koncertowała na najważniejszych estradach Europy.
W jej rozległym repertuarze szczególne miejsce ma twórczość XX i XXI w. Współpracuje z kompozytorami, dokonując licznych prawykonań utworów jej dedykowanych. Od 2013 r. kieruje założoną przez siebie kooperatywą muzyczną Hashtag Ensemble, koncertując, ale też angażując się w inicjatywy improwizatorskie i edukacyjne. Zespół występuje na większości festiwali nowej muzyki w Polsce. Karpowicz jako solistka angażuje się też w promocję twórczości kobiet: wystąpiła w tym roku jako panelistka na międzynarodowym sympozjum Musica Femina w Budapeszcie, a na festiwalu Sacrum Profanum zrealizowała interdyscyplinarny projekt online TOVA podnoszący temat kobiecej tożsamości w dzisiejszych czasach, z muzyką czterech młodych kompozytorek.
Jako kuratorka specjalizuje się w mikroprojektach realizowanych we współpracy ze społecznościami lokalnymi. W latach 2010–12 prowadziła autorską scenę Lokal Na Poważnie, w 2014 r. była kuratorką cyklu koncertów WawaParis 1914, a w rok później – podwórkowych warsztatów Dźwiękolory. Projekt otrzymał nagrodę portalu CzasDzieci „Złote Słoneczniki” dla najlepszych zajęć muzycznych w Warszawie.
W 2017 r. zainicjowała wraz z pianistą Markiem Brachą festiwal WarszeMuzik, w ramach którego na podwórkach kamienic-ostańców getta warszawskiego i przy pomniku Umschlagplatz odbywają się koncerty muzyki kameralnej kompozytorów – Żydów polskich (Władysław Szpilman, Aleksander Tansman, Mieczysław Wajnberg). Ania Karpowicz jest też współzałożycielką powstającego właśnie Instytutu Mieczysława Wajnberga. Mieszka w Tel Awiwie z mężem i trójką dzieci.
Marlena Wieczorek nominuje ją za pokazanie nowych możliwości dla działań społecznych oraz przypominanie o zapomnianych polskich kompozytorach, a Anna S. Dębowska – za konsekwencję i skuteczność w promowaniu muzyki współczesnej, kreatywność w konstruowaniu programów i, ze szczególnym uznaniem, za projekt WarszeMuzik.
Fot. Leszek Zych/Polityka